Verslag wedstrijd - 07

17 oktober 2015

Woenselse Boys VE1 - Tivoli VE1 2-0

Bij de Hondsheuvels aangekomen wachtte ondergetekende een aantal verrassingen. Coach Wim was het weekend van de marathon niet ongeschonden door gekomen en heeft zelfs een paar dagen in Uden verbleven om te herstellen. Dus namens het team alvast beterschap. De tweede verrassing was de doelman. Tommy nam vandaag voor het eerst de honneurs waar onder de Tivoliaanse veteranenlat. De derde verrassing was nieuwkomer Marc, die zijn debuut vandaag kon gaan maken. De beginfase was rommelig. Tivoli had veel de bal en het spel speelde zich voornamelijk af op de helft van de Boys. Het waren echter de Boys die na een kleine tien minuten "per ongeluk" de score openden. Een bal werd van achteruit in paniek naar voren gerost door een Boyse verdediger. Deze viel tussen de spits en Tommy in. Tommy twijfelde wat, de spits ging hem voorbij en rondde af: 1-0. Vanaf nu namen de Tivolianen het heft nog meer in handen. De Boys werden zo ver teruggedrongen dat het ondertussen normaal was geworden als zij met alle elf man op eigen helft gepositioneerd stonden. De schoten richting het doel waren dan ook talrijk en ik denk dat zelfs iedere speler deze helft een poging heeft ondernomen, maar tot een treffer kwam het niet. Een minuut voor rust was dan het moment daar. Niet het moment van de gelijkmaker, maar van het debuut van Marc. Onder toeziend oog van broer Jeffrey, die zijn schoenen al lang aan de wilgen heeft gehangen kwam hij het veld in. Kort hierna was het rust. De tweede helft begon waar de eerste mee was geëindigd. Een belegering van het Woenselse strafschopgebied. De kansen waren op nieuw niet te tellen met alleen je handen en voeten, zelfs een eenvoudig telraam zou te klein zijn. Maar hoe vaker de kansen gemist werden, hoe meer iedereen zich langs de kant zich af begon te vragen of de Tivolianen vandaag nog wel een keer zouden scoren. In eigenlijk een van de betere voetballende wedstrijden, in ieder geval zeker de wedstrijd met het meeste gecreëerde kansen in jaren, leek het doek tien minuten voor tijd definitief te vallen voor de Tivolianen. In een van de spaarzame momenten dat de Boys de middenlijn konden passeren besloten zij meteen het doel onder vuur de nemen. En schot van zeker 25 meter vloog buiten bereik van Tommy in de uiterste hoek binnen: 2-0. Om maar weer eens een cliché uit de oude doos te halen: als je aan de ene kant je kansen niet maakt... Ook de laatste tien minuten van de wedstrijd bleven de Tivolianen aandringen, maar gescoord werd er niet meer. Zelden heb ik een wedstrijd gezien waarin de ene ploeg zo domineerde en uiteindelijk zonder doelpunten en met lege handen stond. Hoewel het voetballend dus redelijk tot goed was, stonden de vizieren voorin niet op scherp. De tweede nederlaag was dus een feit. Volgende week moeten de Tivolianen een nederlaag tegen Gestel zien te voorkomen om zo de maximale score op eigen veld te behouden. De webryder, Marc van Hout